ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Κοσμοπολιτική είναι η
θρησκεία η οποία συνελήφθη και φτιάχτηκε ως ιδέα ή αίρεση άλλης θρησκείας από
ολίγα άτομα τα οποία έπαιξαν συγκεκριμένο ρόλο στην τεχνητή δημιουργία της και η
οποία ξεκινώντας από ολίγα καθορισμένα γεωγραφικά σημεία τελικά επανδρώθηκε,
αναπτύχθηκε και ουσιαστικά έλαβε την τελική μορφή της σε γκέτος μεγαλουπόλεων,
εν μέσω αντιφατικών και νοσηρών καταστάσεων. Μια τέτοια θρησκεία θέτει ως σκο-
πό της την απανταχού εξάπλωσή της και την υποδούλωση ολοκλήρου τους κράτους
εντός του οποίου ευρίσκεται υπό την κυριαρχίαν της. Αλλιώς, ως στατική και απόλυ-
τα δογματική θρησκεία δεν έχει καμιά προοπτική για αναδημιουργία και διαιώνιση.
Την ενδιαφέρει το ανεπιβεβαίωτο μέλλον και διά τούτο συνεχώς προφητεύει. Μεταξύ
των μέσων που χρησιμοποιεί είναι ο φόβος, ο παραλογισμός και η βία.
Εν αντιθέσει, η παραδοσιακή θρησκεία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην
ελεύθερη ύπαιθρο κατ' ευθείαν και αυθόρμητα από τον ψυχισμό των ατόμων μιας
ομάδας υπό την επίδραση της γενικής φυσικής νομοτέλειας, του εκεί περιβάλλοντος,
της εκεί υπάρχουσας ιδιαίτερης φυσικής καταστάσεως, και των συνθηκών εργασίας.
Αυτή πέραν του μέλλοντος αντιμετωπίζει άμεσα το παρόν, όπισθεν του οποίου υπάρ-
χει ο άχρονος μύθος ο οποίος στα αρχικά στάδια μεταφέρει την συσσωρευομένη γνώ-
ση και αντίληψη με διάφορες εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές, και διδακτικές αφη-
γήσεις, χωρίς να αποκλείει τις συν τω χρόνω επιστημονικές ανακαλύψεις και διατυ-
πώσεις τις οποίες μάλιστα και καλωσορίζει. Πρόκειται για φυσική θρησκεία ή κοσμο-
θέαση και όχι για ξαφνική δημιουργία επειδή έτσι το θέλησε ξαφνικά κάποιος εξω-
συμπαντικός θεός. Οι θεοί της είναι ενδοσυμπαντικοί και εκπροσωπούν ή προσωπο-
ποιούν τις φυσικές οντότητες, ιδιότητες και δυνάμεις οι οποίες τελούν κάτω από τον
φυσικό νόμο της συνεχούς εξελικτικής βελτιώσεως. Ως δυναμική θρησκεία εκτός του
ότι δημιουργεί πολυποίκιλες μορφές και προωθεί την ανάπτυξη πολιτισμού, έχει την
ιδιότητα να αναπλάσεται και να εξελίσσεται κάτω από τις συνεχείς προόδους της συ-
νειδήσεως και του πολιτισμού. Δεν θέτει ως σκοπό της την μοναδική επικράτησή της
και την απόλυτη δογματικότητα, πράγματα που ουδέποτε την απασχολούν.
Μετά ταύτα, τα φαινόμενα δεικνύουν ότι, από τότε που ο άνθρωπος απέκτησε
συνείδηση η Ιστορία κινείται όπως ένα φύλλο χαρτιού που πέφτει εντός του αέρος
υπό την επίδραση της βαρύτητας. Πάει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κάνει κύκλους,
ανακυκλώσεις, ευθείες πτώσεις, κ. ο. κ. Έτσι λοιπόν η ιστορία του ανθρώπου είναι
γεμάτη με διάφορα διαδοχικά διαστήματα, ακμής και προόδου, παρακμής και δυστυ-
χημάτων, κλπ.