Είμαι ο ακτινοβόλος βασιλιάς των ουρανών,
που λούζει τη γη με ζεστασιά
και ενθαρρύνει τον κρυμμένο σπόρο της δημιουργίας
να σκάσει και να φυτρώσει.
Υψώνω το λαμπρό μου δόρυ να φωτίσει τις ζωές όλων των πλασμάτων
και καθημερινά ξεχύνω τον χρυσό μου στη γη,
τρέποντας σε φυγή τις δυνάμεις του σκοταδιού.
Είμαι ο αφέντης όλων των άγριων και ελεύθερων θηρίων.
Τρέχω στο πλάϊ του γοργού ταράνδου
και τινάζομαι ψηλά σαν ιερό γεράκι στο λαμπερό ουρανό.
Απ` τα αρχαία δάση και την άγρια φύση οι δυνάμεις μου πηγάζουν,
και τα πουλιά του ουρανού τραγουδούν την ιερότητά μου.
Είμαι ακόμα η τελευταία σοδειά,
που προσφέρει φρούτα και καρπούς
κάτω από το δρεπάνι του χρόνου ώστε όλα να τραφούν.
Γιατί δίχως φύτεμα δεν υπάρχει θερισμός`
δίχως χειμώνα άνοιξη δεν υπάρχει.
Λατρέψτε με σαν τον ήλιο της δημιουργίας τον χιλιοονομασμένο,
σαν το πνεύμα του κερασφόρου ταράνδου στην άγρια φύση,
σαν το απέραντο θέρος.
Στον ετήσιο κύκλο των γιορτών δείτε την γέννηση,τον θάνατο,την αναγέννησή μου-
και λάβετε τη γνώση του πεπρωμένου όλης της πλάσης.
Είμαι η σπίθα της ζωής,ο ακτινοβόλος ήλιος.
δότης ειρήνης και ανάπαυσης,
και στέλνω τις ευλογημένες ακτίνες μου
να ζεστάνουν και να δυναμώσουν το νου όλων.
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Τραγούδι της θεάς
Είμαι η Μεγάλη Μητέρα,λατρεμένη απ` όλη τη πλάση
και προϋπάρχουσα της συνείδησής της.
Είμαι η αγνή Θεά του φεγγαριού,κυρία όλης της μαγείας.
Ο άνεμος και τα φύλλα που σαλεύουν
τραγουδούν το όνομά μου.
Στο μέτωπό μου φορώ το μισοφέγγαρο
και και τα πόδια μου πατούν στους έναστρους ουρανούς.
Είμαι τα μυστήρια που άλυτα ακόμα μένουν,
ένα μονοπάτι που τώρα προβάλλει.
Είμαι το χωράφι όπου αλέτρι δεν έχει πατήσει.
Αγαλλίασε μαζί μου και γεύσου την πληρότητα της νεότητας.
Είμαι η ευλογημένη Μητέρα,
η ευσπλαχνική κυρία της σοδειάς.
Είμαι ντυμένη το βαθύ και δροσερό θαύμα της γης
και το χρυσό των σταρένιων αγρών.
Εγώ κυβερνώ τα κύματα της γης`
όλα καρποφορούν ανάλογα με την εποχή μου.
Είμαι καταφύγιο και θεραπεία.
Είμαι ζωογόνος Μητέρα,γόνιμη θαυμαστά.
Λατρέψτε με σαν μέγαιρα,
φύλακα του αδιατάρακτου κύκλου της γέννησης και του θανάτου.
Είμαι ο τροχός,η σκιά του φεγγαριού.
Κυβερνώ την παλίρροια των γυναικών και των ανδρών
και απελευθερώνω και αναγεννώ τις καμωμένες ψυχές.
Και αν και στο σκοτάδι του θανάτου κατοικώ,
η χαρά της γέννησης είναι δικό μου δώρο.
Είμαι η θεά του φεγγαριού,της γης και των θαλασσών.
Τα ονόματα και οι δυνάμεις μου είναι πολλαπλά.
Περιχύνω μαγεία και ισχύ,ειρήνη και σοφία.
Είμαι η αιώνια παρθένα,Μητέρα όλων και μέγαιρα του σκότους,
και σας στέλνω ευλογίες απεριόριστης αγάπης
και προϋπάρχουσα της συνείδησής της.
Είμαι η αγνή Θεά του φεγγαριού,κυρία όλης της μαγείας.
Ο άνεμος και τα φύλλα που σαλεύουν
τραγουδούν το όνομά μου.
Στο μέτωπό μου φορώ το μισοφέγγαρο
και και τα πόδια μου πατούν στους έναστρους ουρανούς.
Είμαι τα μυστήρια που άλυτα ακόμα μένουν,
ένα μονοπάτι που τώρα προβάλλει.
Είμαι το χωράφι όπου αλέτρι δεν έχει πατήσει.
Αγαλλίασε μαζί μου και γεύσου την πληρότητα της νεότητας.
Είμαι η ευλογημένη Μητέρα,
η ευσπλαχνική κυρία της σοδειάς.
Είμαι ντυμένη το βαθύ και δροσερό θαύμα της γης
και το χρυσό των σταρένιων αγρών.
Εγώ κυβερνώ τα κύματα της γης`
όλα καρποφορούν ανάλογα με την εποχή μου.
Είμαι καταφύγιο και θεραπεία.
Είμαι ζωογόνος Μητέρα,γόνιμη θαυμαστά.
Λατρέψτε με σαν μέγαιρα,
φύλακα του αδιατάρακτου κύκλου της γέννησης και του θανάτου.
Είμαι ο τροχός,η σκιά του φεγγαριού.
Κυβερνώ την παλίρροια των γυναικών και των ανδρών
και απελευθερώνω και αναγεννώ τις καμωμένες ψυχές.
Και αν και στο σκοτάδι του θανάτου κατοικώ,
η χαρά της γέννησης είναι δικό μου δώρο.
Είμαι η θεά του φεγγαριού,της γης και των θαλασσών.
Τα ονόματα και οι δυνάμεις μου είναι πολλαπλά.
Περιχύνω μαγεία και ισχύ,ειρήνη και σοφία.
Είμαι η αιώνια παρθένα,Μητέρα όλων και μέγαιρα του σκότους,
και σας στέλνω ευλογίες απεριόριστης αγάπης
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ
Κοσμοπολιτική είναι η
θρησκεία η οποία συνελήφθη και φτιάχτηκε ως ιδέα ή αίρεση άλλης θρησκείας από
ολίγα άτομα τα οποία έπαιξαν συγκεκριμένο ρόλο στην τεχνητή δημιουργία της και η
οποία ξεκινώντας από ολίγα καθορισμένα γεωγραφικά σημεία τελικά επανδρώθηκε,
αναπτύχθηκε και ουσιαστικά έλαβε την τελική μορφή της σε γκέτος μεγαλουπόλεων,
εν μέσω αντιφατικών και νοσηρών καταστάσεων. Μια τέτοια θρησκεία θέτει ως σκο-
πό της την απανταχού εξάπλωσή της και την υποδούλωση ολοκλήρου τους κράτους
εντός του οποίου ευρίσκεται υπό την κυριαρχίαν της. Αλλιώς, ως στατική και απόλυ-
τα δογματική θρησκεία δεν έχει καμιά προοπτική για αναδημιουργία και διαιώνιση.
Την ενδιαφέρει το ανεπιβεβαίωτο μέλλον και διά τούτο συνεχώς προφητεύει. Μεταξύ
των μέσων που χρησιμοποιεί είναι ο φόβος, ο παραλογισμός και η βία.
Εν αντιθέσει, η παραδοσιακή θρησκεία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην
ελεύθερη ύπαιθρο κατ' ευθείαν και αυθόρμητα από τον ψυχισμό των ατόμων μιας
ομάδας υπό την επίδραση της γενικής φυσικής νομοτέλειας, του εκεί περιβάλλοντος,
της εκεί υπάρχουσας ιδιαίτερης φυσικής καταστάσεως, και των συνθηκών εργασίας.
Αυτή πέραν του μέλλοντος αντιμετωπίζει άμεσα το παρόν, όπισθεν του οποίου υπάρ-
χει ο άχρονος μύθος ο οποίος στα αρχικά στάδια μεταφέρει την συσσωρευομένη γνώ-
ση και αντίληψη με διάφορες εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές, και διδακτικές αφη-
γήσεις, χωρίς να αποκλείει τις συν τω χρόνω επιστημονικές ανακαλύψεις και διατυ-
πώσεις τις οποίες μάλιστα και καλωσορίζει. Πρόκειται για φυσική θρησκεία ή κοσμο-
θέαση και όχι για ξαφνική δημιουργία επειδή έτσι το θέλησε ξαφνικά κάποιος εξω-
συμπαντικός θεός. Οι θεοί της είναι ενδοσυμπαντικοί και εκπροσωπούν ή προσωπο-
ποιούν τις φυσικές οντότητες, ιδιότητες και δυνάμεις οι οποίες τελούν κάτω από τον
φυσικό νόμο της συνεχούς εξελικτικής βελτιώσεως. Ως δυναμική θρησκεία εκτός του
ότι δημιουργεί πολυποίκιλες μορφές και προωθεί την ανάπτυξη πολιτισμού, έχει την
ιδιότητα να αναπλάσεται και να εξελίσσεται κάτω από τις συνεχείς προόδους της συ-
νειδήσεως και του πολιτισμού. Δεν θέτει ως σκοπό της την μοναδική επικράτησή της
και την απόλυτη δογματικότητα, πράγματα που ουδέποτε την απασχολούν.
Μετά ταύτα, τα φαινόμενα δεικνύουν ότι, από τότε που ο άνθρωπος απέκτησε
συνείδηση η Ιστορία κινείται όπως ένα φύλλο χαρτιού που πέφτει εντός του αέρος
υπό την επίδραση της βαρύτητας. Πάει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κάνει κύκλους,
ανακυκλώσεις, ευθείες πτώσεις, κ. ο. κ. Έτσι λοιπόν η ιστορία του ανθρώπου είναι
γεμάτη με διάφορα διαδοχικά διαστήματα, ακμής και προόδου, παρακμής και δυστυ-
χημάτων, κλπ.
θρησκεία η οποία συνελήφθη και φτιάχτηκε ως ιδέα ή αίρεση άλλης θρησκείας από
ολίγα άτομα τα οποία έπαιξαν συγκεκριμένο ρόλο στην τεχνητή δημιουργία της και η
οποία ξεκινώντας από ολίγα καθορισμένα γεωγραφικά σημεία τελικά επανδρώθηκε,
αναπτύχθηκε και ουσιαστικά έλαβε την τελική μορφή της σε γκέτος μεγαλουπόλεων,
εν μέσω αντιφατικών και νοσηρών καταστάσεων. Μια τέτοια θρησκεία θέτει ως σκο-
πό της την απανταχού εξάπλωσή της και την υποδούλωση ολοκλήρου τους κράτους
εντός του οποίου ευρίσκεται υπό την κυριαρχίαν της. Αλλιώς, ως στατική και απόλυ-
τα δογματική θρησκεία δεν έχει καμιά προοπτική για αναδημιουργία και διαιώνιση.
Την ενδιαφέρει το ανεπιβεβαίωτο μέλλον και διά τούτο συνεχώς προφητεύει. Μεταξύ
των μέσων που χρησιμοποιεί είναι ο φόβος, ο παραλογισμός και η βία.
Εν αντιθέσει, η παραδοσιακή θρησκεία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην
ελεύθερη ύπαιθρο κατ' ευθείαν και αυθόρμητα από τον ψυχισμό των ατόμων μιας
ομάδας υπό την επίδραση της γενικής φυσικής νομοτέλειας, του εκεί περιβάλλοντος,
της εκεί υπάρχουσας ιδιαίτερης φυσικής καταστάσεως, και των συνθηκών εργασίας.
Αυτή πέραν του μέλλοντος αντιμετωπίζει άμεσα το παρόν, όπισθεν του οποίου υπάρ-
χει ο άχρονος μύθος ο οποίος στα αρχικά στάδια μεταφέρει την συσσωρευομένη γνώ-
ση και αντίληψη με διάφορες εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές, και διδακτικές αφη-
γήσεις, χωρίς να αποκλείει τις συν τω χρόνω επιστημονικές ανακαλύψεις και διατυ-
πώσεις τις οποίες μάλιστα και καλωσορίζει. Πρόκειται για φυσική θρησκεία ή κοσμο-
θέαση και όχι για ξαφνική δημιουργία επειδή έτσι το θέλησε ξαφνικά κάποιος εξω-
συμπαντικός θεός. Οι θεοί της είναι ενδοσυμπαντικοί και εκπροσωπούν ή προσωπο-
ποιούν τις φυσικές οντότητες, ιδιότητες και δυνάμεις οι οποίες τελούν κάτω από τον
φυσικό νόμο της συνεχούς εξελικτικής βελτιώσεως. Ως δυναμική θρησκεία εκτός του
ότι δημιουργεί πολυποίκιλες μορφές και προωθεί την ανάπτυξη πολιτισμού, έχει την
ιδιότητα να αναπλάσεται και να εξελίσσεται κάτω από τις συνεχείς προόδους της συ-
νειδήσεως και του πολιτισμού. Δεν θέτει ως σκοπό της την μοναδική επικράτησή της
και την απόλυτη δογματικότητα, πράγματα που ουδέποτε την απασχολούν.
Μετά ταύτα, τα φαινόμενα δεικνύουν ότι, από τότε που ο άνθρωπος απέκτησε
συνείδηση η Ιστορία κινείται όπως ένα φύλλο χαρτιού που πέφτει εντός του αέρος
υπό την επίδραση της βαρύτητας. Πάει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κάνει κύκλους,
ανακυκλώσεις, ευθείες πτώσεις, κ. ο. κ. Έτσι λοιπόν η ιστορία του ανθρώπου είναι
γεμάτη με διάφορα διαδοχικά διαστήματα, ακμής και προόδου, παρακμής και δυστυ-
χημάτων, κλπ.
ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ
Ο Συμπαντικός Ζευς: Η συνεχώς διαχεομένη θέουσα ενέργεια αποτελεί τον Συμπαντικό Δία, ο οποίος με την ενοποιητική του ενέργεια πληροί ολόκληρο το Σύμπαν και αποτελεί ζωτική δύναμη και γόνο της υπάρξεως του. Η ενέργεια είναι άπειρη και άρρητη.Είναι η Συνεχής Ουσία.
Η Συμπαντική Ήρα : Είναι η αρχέγονη και άπειρη θεά, που πάντοτε μοιράζεται(διαιρείται) σε σωμάτια και πάντοτε ενώνεται κατά την εξουδετέρωση τους . Δηλαδή βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία διαμελισμού και επανένωσης της. Το μοίρασμα την κάνει να είναι μεριστή , όπως λέγει και ο Πλάτων στον Φαίδωνα, αλλά η επιστροφή των σωματίων δίνει και πάλι την ενότητα στο σώμα της.Είναι η Μεριστή Ουσία.
Ο κυρίαρχος Ζευς με την άπειρη και άρρητη ενέργεια του διαχέεται παντού , στον Χωροχρόνο και στο πεδίο των Σωματίων, όπως ο αέρας διαχέεται παντού στη Γη. Αυτές οι δύο συνιστώσες της Πρώτης Ουσίας συνυπάρχουν χωρίς προσμίξεις και δημιουργούν ισορροπία, η οποία καταλήγει στην θερμοδυναμική αταξία, η οποία συντελείται μέσα στον Συμπαντικό Χωροχρόνο. Η προσπάθεια για ζεύξη και ένωση του Διός με την Ήρα αποτυγχάνει διότι αυτή είναι η ιδεώδης κατάσταση της απόλυτης ισοδυναμίας και συνεπώς απόλυτης αταξίας. Σ' αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η μέγιστη κβαντική αβεβαιότητα, όπως λέγει ο Heisneberg κι' αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν είναι ακαθόριστο και απροσδιόριστο. Όμως το απόλυτο χάος στο Σύμπαν δεν είναι νομοτελειακό, αφού η νομοτέλεια προϋποθέτει τάξη. Σ' αυτό το επίπεδο δεν ισχύουν οι γνωστοί μας φυσικοί νόμοι . Επομένως, η προσπάθεια για ανεύρεση της Ενιαίας Αρχής (Θεός), η οποία ν' αγκαλιάζει τον Κόσμο και το Σύμπαν είναι μάταια. Όμως κάποια δόνηση στον Χωροχρόνο μπορεί να καταλήξει σε Ιερή Σύλληψη και την δημιουργία του Κόσμου ή των Κόσμων. Πως μπόρεσαν οι μεγάλοι εκείνοι Νόες (μυαλά) να συλλάβουν τα μυστικά του Σύμπαντος; Και γιατί έδωσαν συμβολικά τις ιδιότητες της Πρώτης Ουσίας; Ίσως γιατί τις θεωρούσαν θείες και γι' αυτό άρρητες. Αν τις έδιναν ανοιχτά θα ήτο ίσως δύσκολο να τις κατανοήσουν οι άνθρωποι της εποχής τους. Κι' όμως υπάρχουν παραπλανημένοι Έλληνες που κατηγορούν τους Πατρώους Θεούς σαν ψευτοθεούς κ.ο.κ. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάνη και η παραποίηση της ιστορίας. Και σ' αυτό οι επιστήμονες έχουν πρωταρχική ευθύνη.
Επομένως η συνύπαρξις των αντιθέτων είναι βασική αρχή του Σύμπαντος, όπως διετύπωσε ο Ηράκλειτος και οι Ίωνες φιλόσοφοι και πιο πριν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος . Το Ενωμένο Πεδίο δεν είναι παρά η έκφραση και ο Τόπος των αντιθέτων. Στον Χωροχρόνο βρίσκεται το κβαντικό κενό, όπου επικρατεί μια αρχέγονη δυναμική δόνηση. Αυτό το κενό είναι πλήρες από τις προαιώνιες ουσίες του Διός και της Ήρας, ήτοι Ενέργεια και Σωμάτια. Πως όμως δημιουργούνται οι ορατοί κόσμοι από το κενό; Οι κοσμολόγοι λέγουν ότι ο αυθύπαρκτος Χωροχρόνος είναι το αίτιο του σχηματισμού των Κόσμων. Διότι ο Χωροχρόνος παρεμβαίνει στο Ενωμένο Πεδίο των δύο θερμοδυναμικών δυνάμεων, του Διός και της Ήρας, σαν μια Τρίτη δύναμη και, συν τω χρόνω, παγιδεύει ελάχιστο μέρος των δύο ουσιών (Ενέργεια- Σωμάτια).
Στο Σύμπαν συμβαίνουν τρεις βασικές κινήσεις, ήτοι:
1/ Η κίνηση των προαιωνίων Σωματίων της Ήρας,
2/ Η κίνηση της προαιωνίας λεπτοτάτης ενεργείας του Διός και
3/ Η κοινή κίνηση του Χωροχρόνου.
Διαγραμματικώς θα το παριστάναμε σαν μια γραμμή με ελαφρότατη κυμάτωση. Σε κάθε γραμμή υπάρχουν ταυτοχρόνως και οι δύο ουσίες. Μπορούμε να φαντασθούμε τον Χωροχρόνο ως ένα απέραντο χαρτί επί του οποίου αναπηδούν αενάως και εξαφανίζονται αενάως τα συμπαντικά σωμάτια της Ήρας και η ενέργεια του Διός να διαχέεται με αυτόματη ταχύτητα. Αυτά όλα μαζί αποτελούν το Σύμπαν ή τον Δημιουργικό Χώρο του Hawking, χωρίς καμιά κατεύθυνση και τάξη. [Μέλλον: Ελληνισμός ή Όλεθρος, Τρύφων Ολύμπιος, Εκδ. Φιλοσοφική Σχολή Ολύμπου].
Σ' αυτόν τον χώρο που είναι η αρχή και η γέννηση των πάντων, κυριαρχεί το χάος και η αταξία. Ουδεμία δε δύναμη μπορεί να επιβάλλει την δική της τάξη. Παρουσιάζεται δε σαν ανεπαίσθητες δυναμικές δονήσεις. Όμως ενίοτε συμβαίνει οι δονήσεις να είναι πιο έντονες. Τότε είναι δυνατόν να συμβεί η Ιερά Σύλληψη.
Η Συμπαντική Ήρα : Είναι η αρχέγονη και άπειρη θεά, που πάντοτε μοιράζεται(διαιρείται) σε σωμάτια και πάντοτε ενώνεται κατά την εξουδετέρωση τους . Δηλαδή βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία διαμελισμού και επανένωσης της. Το μοίρασμα την κάνει να είναι μεριστή , όπως λέγει και ο Πλάτων στον Φαίδωνα, αλλά η επιστροφή των σωματίων δίνει και πάλι την ενότητα στο σώμα της.Είναι η Μεριστή Ουσία.
Ο κυρίαρχος Ζευς με την άπειρη και άρρητη ενέργεια του διαχέεται παντού , στον Χωροχρόνο και στο πεδίο των Σωματίων, όπως ο αέρας διαχέεται παντού στη Γη. Αυτές οι δύο συνιστώσες της Πρώτης Ουσίας συνυπάρχουν χωρίς προσμίξεις και δημιουργούν ισορροπία, η οποία καταλήγει στην θερμοδυναμική αταξία, η οποία συντελείται μέσα στον Συμπαντικό Χωροχρόνο. Η προσπάθεια για ζεύξη και ένωση του Διός με την Ήρα αποτυγχάνει διότι αυτή είναι η ιδεώδης κατάσταση της απόλυτης ισοδυναμίας και συνεπώς απόλυτης αταξίας. Σ' αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η μέγιστη κβαντική αβεβαιότητα, όπως λέγει ο Heisneberg κι' αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν είναι ακαθόριστο και απροσδιόριστο. Όμως το απόλυτο χάος στο Σύμπαν δεν είναι νομοτελειακό, αφού η νομοτέλεια προϋποθέτει τάξη. Σ' αυτό το επίπεδο δεν ισχύουν οι γνωστοί μας φυσικοί νόμοι . Επομένως, η προσπάθεια για ανεύρεση της Ενιαίας Αρχής (Θεός), η οποία ν' αγκαλιάζει τον Κόσμο και το Σύμπαν είναι μάταια. Όμως κάποια δόνηση στον Χωροχρόνο μπορεί να καταλήξει σε Ιερή Σύλληψη και την δημιουργία του Κόσμου ή των Κόσμων. Πως μπόρεσαν οι μεγάλοι εκείνοι Νόες (μυαλά) να συλλάβουν τα μυστικά του Σύμπαντος; Και γιατί έδωσαν συμβολικά τις ιδιότητες της Πρώτης Ουσίας; Ίσως γιατί τις θεωρούσαν θείες και γι' αυτό άρρητες. Αν τις έδιναν ανοιχτά θα ήτο ίσως δύσκολο να τις κατανοήσουν οι άνθρωποι της εποχής τους. Κι' όμως υπάρχουν παραπλανημένοι Έλληνες που κατηγορούν τους Πατρώους Θεούς σαν ψευτοθεούς κ.ο.κ. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάνη και η παραποίηση της ιστορίας. Και σ' αυτό οι επιστήμονες έχουν πρωταρχική ευθύνη.
Επομένως η συνύπαρξις των αντιθέτων είναι βασική αρχή του Σύμπαντος, όπως διετύπωσε ο Ηράκλειτος και οι Ίωνες φιλόσοφοι και πιο πριν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος . Το Ενωμένο Πεδίο δεν είναι παρά η έκφραση και ο Τόπος των αντιθέτων. Στον Χωροχρόνο βρίσκεται το κβαντικό κενό, όπου επικρατεί μια αρχέγονη δυναμική δόνηση. Αυτό το κενό είναι πλήρες από τις προαιώνιες ουσίες του Διός και της Ήρας, ήτοι Ενέργεια και Σωμάτια. Πως όμως δημιουργούνται οι ορατοί κόσμοι από το κενό; Οι κοσμολόγοι λέγουν ότι ο αυθύπαρκτος Χωροχρόνος είναι το αίτιο του σχηματισμού των Κόσμων. Διότι ο Χωροχρόνος παρεμβαίνει στο Ενωμένο Πεδίο των δύο θερμοδυναμικών δυνάμεων, του Διός και της Ήρας, σαν μια Τρίτη δύναμη και, συν τω χρόνω, παγιδεύει ελάχιστο μέρος των δύο ουσιών (Ενέργεια- Σωμάτια).
Στο Σύμπαν συμβαίνουν τρεις βασικές κινήσεις, ήτοι:
1/ Η κίνηση των προαιωνίων Σωματίων της Ήρας,
2/ Η κίνηση της προαιωνίας λεπτοτάτης ενεργείας του Διός και
3/ Η κοινή κίνηση του Χωροχρόνου.
Διαγραμματικώς θα το παριστάναμε σαν μια γραμμή με ελαφρότατη κυμάτωση. Σε κάθε γραμμή υπάρχουν ταυτοχρόνως και οι δύο ουσίες. Μπορούμε να φαντασθούμε τον Χωροχρόνο ως ένα απέραντο χαρτί επί του οποίου αναπηδούν αενάως και εξαφανίζονται αενάως τα συμπαντικά σωμάτια της Ήρας και η ενέργεια του Διός να διαχέεται με αυτόματη ταχύτητα. Αυτά όλα μαζί αποτελούν το Σύμπαν ή τον Δημιουργικό Χώρο του Hawking, χωρίς καμιά κατεύθυνση και τάξη. [Μέλλον: Ελληνισμός ή Όλεθρος, Τρύφων Ολύμπιος, Εκδ. Φιλοσοφική Σχολή Ολύμπου].
Σ' αυτόν τον χώρο που είναι η αρχή και η γέννηση των πάντων, κυριαρχεί το χάος και η αταξία. Ουδεμία δε δύναμη μπορεί να επιβάλλει την δική της τάξη. Παρουσιάζεται δε σαν ανεπαίσθητες δυναμικές δονήσεις. Όμως ενίοτε συμβαίνει οι δονήσεις να είναι πιο έντονες. Τότε είναι δυνατόν να συμβεί η Ιερά Σύλληψη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)