Το κάλεσμα του Θεού

Είμαι ο ακτινοβόλος βασιλιάς των ουρανών,
που λούζει τη γη με ζεστασιά
και ενθαρρύνει τον κρυμμένο σπόρο της δημιουργίας
να σκάσει και να φυτρώσει.
Υψώνω το λαμπρό μου δόρυ να φωτίσει τις ζωές όλων των πλασμάτων
και καθημερινά ξεχύνω τον χρυσό μου στη γη,
τρέποντας σε φυγή τις δυνάμεις του σκοταδιού.
Είμαι ο αφέντης όλων των άγριων και ελεύθερων θηρίων.
Τρέχω στο πλάϊ του γοργού ταράνδου
και τινάζομαι ψηλά σαν ιερό γεράκι στο λαμπερό ουρανό.
Απ` τα αρχαία δάση και την άγρια φύση οι δυνάμεις μου πηγάζουν,
και τα πουλιά του ουρανού τραγουδούν την ιερότητά μου.
Είμαι ακόμα η τελευταία σοδειά,
που προσφέρει φρούτα και καρπούς
κάτω από το δρεπάνι του χρόνου ώστε όλα να τραφούν.
Γιατί δίχως φύτεμα δεν υπάρχει θερισμός`
δίχως χειμώνα άνοιξη δεν υπάρχει.
Λατρέψτε με σαν τον ήλιο της δημιουργίας τον χιλιοονομασμένο,
σαν το πνεύμα του κερασφόρου ταράνδου στην άγρια φύση,
σαν το απέραντο θέρος.
Στον ετήσιο κύκλο των γιορτών δείτε την γέννηση,τον θάνατο,την αναγέννησή μου-
και λάβετε τη γνώση του πεπρωμένου όλης της πλάσης.
Είμαι η σπίθα της ζωής,ο ακτινοβόλος ήλιος.
δότης ειρήνης και ανάπαυσης,
και στέλνω τις ευλογημένες ακτίνες μου
να ζεστάνουν και να δυναμώσουν το νου όλων.

Τραγούδι της θεάς

Είμαι η Μεγάλη Μητέρα,λατρεμένη απ` όλη τη πλάση
και προϋπάρχουσα της συνείδησής της.
Είμαι η αγνή Θεά του φεγγαριού,κυρία όλης της μαγείας.
Ο άνεμος και τα φύλλα που σαλεύουν
τραγουδούν το όνομά μου.
Στο μέτωπό μου φορώ το μισοφέγγαρο
και και τα πόδια μου πατούν στους έναστρους ουρανούς.
Είμαι τα μυστήρια που άλυτα ακόμα μένουν,
ένα μονοπάτι που τώρα προβάλλει.
Είμαι το χωράφι όπου αλέτρι δεν έχει πατήσει.
Αγαλλίασε μαζί μου και γεύσου την πληρότητα της νεότητας.
Είμαι η ευλογημένη Μητέρα,
η ευσπλαχνική κυρία της σοδειάς.
Είμαι ντυμένη το βαθύ και δροσερό θαύμα της γης
και το χρυσό των σταρένιων αγρών.
Εγώ κυβερνώ τα κύματα της γης`
όλα καρποφορούν ανάλογα με την εποχή μου.
Είμαι καταφύγιο και θεραπεία.
Είμαι ζωογόνος Μητέρα,γόνιμη θαυμαστά.
Λατρέψτε με σαν μέγαιρα,
φύλακα του αδιατάρακτου κύκλου της γέννησης και του θανάτου.
Είμαι ο τροχός,η σκιά του φεγγαριού.
Κυβερνώ την παλίρροια των γυναικών και των ανδρών
και απελευθερώνω και αναγεννώ τις καμωμένες ψυχές.
Και αν και στο σκοτάδι του θανάτου κατοικώ,
η χαρά της γέννησης είναι δικό μου δώρο.
Είμαι η θεά του φεγγαριού,της γης και των θαλασσών.
Τα ονόματα και οι δυνάμεις μου είναι πολλαπλά.
Περιχύνω μαγεία και ισχύ,ειρήνη και σοφία.
Είμαι η αιώνια παρθένα,Μητέρα όλων και μέγαιρα του σκότους,
και σας στέλνω ευλογίες απεριόριστης αγάπης

ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Κοσμοπολιτική είναι η
θρησκεία η οποία συνελήφθη και φτιάχτηκε ως ιδέα ή αίρεση άλλης θρησκείας από
ολίγα άτομα τα οποία έπαιξαν συγκεκριμένο ρόλο στην τεχνητή δημιουργία της και η
οποία ξεκινώντας από ολίγα καθορισμένα γεωγραφικά σημεία τελικά επανδρώθηκε,
αναπτύχθηκε και ουσιαστικά έλαβε την τελική μορφή της σε γκέτος μεγαλουπόλεων,
εν μέσω αντιφατικών και νοσηρών καταστάσεων. Μια τέτοια θρησκεία θέτει ως σκο-
πό της την απανταχού εξάπλωσή της και την υποδούλωση ολοκλήρου τους κράτους
εντός του οποίου ευρίσκεται υπό την κυριαρχίαν της. Αλλιώς, ως στατική και απόλυ-
τα δογματική θρησκεία δεν έχει καμιά προοπτική για αναδημιουργία και διαιώνιση.
Την ενδιαφέρει το ανεπιβεβαίωτο μέλλον και διά τούτο συνεχώς προφητεύει. Μεταξύ
των μέσων που χρησιμοποιεί είναι ο φόβος, ο παραλογισμός και η βία.
Εν αντιθέσει, η παραδοσιακή θρησκεία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην
ελεύθερη ύπαιθρο κατ' ευθείαν και αυθόρμητα από τον ψυχισμό των ατόμων μιας
ομάδας υπό την επίδραση της γενικής φυσικής νομοτέλειας, του εκεί περιβάλλοντος,
της εκεί υπάρχουσας ιδιαίτερης φυσικής καταστάσεως, και των συνθηκών εργασίας.
Αυτή πέραν του μέλλοντος αντιμετωπίζει άμεσα το παρόν, όπισθεν του οποίου υπάρ-
χει ο άχρονος μύθος ο οποίος στα αρχικά στάδια μεταφέρει την συσσωρευομένη γνώ-
ση και αντίληψη με διάφορες εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές, και διδακτικές αφη-
γήσεις, χωρίς να αποκλείει τις συν τω χρόνω επιστημονικές ανακαλύψεις και διατυ-
πώσεις τις οποίες μάλιστα και καλωσορίζει. Πρόκειται για φυσική θρησκεία ή κοσμο-
θέαση και όχι για ξαφνική δημιουργία επειδή έτσι το θέλησε ξαφνικά κάποιος εξω-
συμπαντικός θεός. Οι θεοί της είναι ενδοσυμπαντικοί και εκπροσωπούν ή προσωπο-
ποιούν τις φυσικές οντότητες, ιδιότητες και δυνάμεις οι οποίες τελούν κάτω από τον
φυσικό νόμο της συνεχούς εξελικτικής βελτιώσεως. Ως δυναμική θρησκεία εκτός του
ότι δημιουργεί πολυποίκιλες μορφές και προωθεί την ανάπτυξη πολιτισμού, έχει την
ιδιότητα να αναπλάσεται και να εξελίσσεται κάτω από τις συνεχείς προόδους της συ-
νειδήσεως και του πολιτισμού. Δεν θέτει ως σκοπό της την μοναδική επικράτησή της
και την απόλυτη δογματικότητα, πράγματα που ουδέποτε την απασχολούν.
Μετά ταύτα, τα φαινόμενα δεικνύουν ότι, από τότε που ο άνθρωπος απέκτησε
συνείδηση η Ιστορία κινείται όπως ένα φύλλο χαρτιού που πέφτει εντός του αέρος
υπό την επίδραση της βαρύτητας. Πάει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κάνει κύκλους,
ανακυκλώσεις, ευθείες πτώσεις, κ. ο. κ. Έτσι λοιπόν η ιστορία του ανθρώπου είναι
γεμάτη με διάφορα διαδοχικά διαστήματα, ακμής και προόδου, παρακμής και δυστυ-
χημάτων, κλπ.

ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ

Ο Συμπαντικός Ζευς: Η συνεχώς διαχεομένη θέουσα ενέργεια αποτελεί τον Συμπαντικό Δία, ο οποίος με την ενοποιητική του ενέργεια πληροί ολόκληρο το Σύμπαν και αποτελεί ζωτική δύναμη και γόνο της υπάρξεως του. Η ενέργεια είναι άπειρη και άρρητη.Είναι η Συνεχής Ουσία.

Η Συμπαντική Ήρα : Είναι η αρχέγονη και άπειρη θεά, που πάντοτε μοιράζεται(διαιρείται) σε σωμάτια και πάντοτε ενώνεται κατά την εξουδετέρωση τους . Δηλαδή βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία διαμελισμού και επανένωσης της. Το μοίρασμα την κάνει να είναι μεριστή , όπως λέγει και ο Πλάτων στον Φαίδωνα, αλλά η επιστροφή των σωματίων δίνει και πάλι την ενότητα στο σώμα της.Είναι η Μεριστή Ουσία.
Ο κυρίαρχος Ζευς με την άπειρη και άρρητη ενέργεια του διαχέεται παντού , στον Χωροχρόνο και στο πεδίο των Σωματίων, όπως ο αέρας διαχέεται παντού στη Γη. Αυτές οι δύο συνιστώσες της Πρώτης Ουσίας συνυπάρχουν χωρίς προσμίξεις και δημιουργούν ισορροπία, η οποία καταλήγει στην θερμοδυναμική αταξία, η οποία συντελείται μέσα στον Συμπαντικό Χωροχρόνο. Η προσπάθεια για ζεύξη και ένωση του Διός με την Ήρα αποτυγχάνει διότι αυτή είναι η ιδεώδης κατάσταση της απόλυτης ισοδυναμίας και συνεπώς απόλυτης αταξίας. Σ' αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η μέγιστη κβαντική αβεβαιότητα, όπως λέγει ο Heisneberg κι' αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν είναι ακαθόριστο και απροσδιόριστο. Όμως το απόλυτο χάος στο Σύμπαν δεν είναι νομοτελειακό, αφού η νομοτέλεια προϋποθέτει τάξη. Σ' αυτό το επίπεδο δεν ισχύουν οι γνωστοί μας φυσικοί νόμοι . Επομένως, η προσπάθεια για ανεύρεση της Ενιαίας Αρχής (Θεός), η οποία ν' αγκαλιάζει τον Κόσμο και το Σύμπαν είναι μάταια. Όμως κάποια δόνηση στον Χωροχρόνο μπορεί να καταλήξει σε Ιερή Σύλληψη και την δημιουργία του Κόσμου ή των Κόσμων. Πως μπόρεσαν οι μεγάλοι εκείνοι Νόες (μυαλά) να συλλάβουν τα μυστικά του Σύμπαντος; Και γιατί έδωσαν συμβολικά τις ιδιότητες της Πρώτης Ουσίας; Ίσως γιατί τις θεωρούσαν θείες και γι' αυτό άρρητες. Αν τις έδιναν ανοιχτά θα ήτο ίσως δύσκολο να τις κατανοήσουν οι άνθρωποι της εποχής τους. Κι' όμως υπάρχουν παραπλανημένοι Έλληνες που κατηγορούν τους Πατρώους Θεούς σαν ψευτοθεούς κ.ο.κ. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάνη και η παραποίηση της ιστορίας. Και σ' αυτό οι επιστήμονες έχουν πρωταρχική ευθύνη.
Επομένως η συνύπαρξις των αντιθέτων είναι βασική αρχή του Σύμπαντος, όπως διετύπωσε ο Ηράκλειτος και οι Ίωνες φιλόσοφοι και πιο πριν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος . Το Ενωμένο Πεδίο δεν είναι παρά η έκφραση και ο Τόπος των αντιθέτων. Στον Χωροχρόνο βρίσκεται το κβαντικό κενό, όπου επικρατεί μια αρχέγονη δυναμική δόνηση. Αυτό το κενό είναι πλήρες από τις προαιώνιες ουσίες του Διός και της Ήρας, ήτοι Ενέργεια και Σωμάτια. Πως όμως δημιουργούνται οι ορατοί κόσμοι από το κενό; Οι κοσμολόγοι λέγουν ότι ο αυθύπαρκτος Χωροχρόνος είναι το αίτιο του σχηματισμού των Κόσμων. Διότι ο Χωροχρόνος παρεμβαίνει στο Ενωμένο Πεδίο των δύο θερμοδυναμικών δυνάμεων, του Διός και της Ήρας, σαν μια Τρίτη δύναμη και, συν τω χρόνω, παγιδεύει ελάχιστο μέρος των δύο ουσιών (Ενέργεια- Σωμάτια).

Στο Σύμπαν συμβαίνουν τρεις βασικές κινήσεις, ήτοι:

1/ Η κίνηση των προαιωνίων Σωματίων της Ήρας,

2/ Η κίνηση της προαιωνίας λεπτοτάτης ενεργείας του Διός και

3/ Η κοινή κίνηση του Χωροχρόνου.

Διαγραμματικώς θα το παριστάναμε σαν μια γραμμή με ελαφρότατη κυμάτωση. Σε κάθε γραμμή υπάρχουν ταυτοχρόνως και οι δύο ουσίες. Μπορούμε να φαντασθούμε τον Χωροχρόνο ως ένα απέραντο χαρτί επί του οποίου αναπηδούν αενάως και εξαφανίζονται αενάως τα συμπαντικά σωμάτια της Ήρας και η ενέργεια του Διός να διαχέεται με αυτόματη ταχύτητα. Αυτά όλα μαζί αποτελούν το Σύμπαν ή τον Δημιουργικό Χώρο του Hawking, χωρίς καμιά κατεύθυνση και τάξη. [Μέλλον: Ελληνισμός ή Όλεθρος, Τρύφων Ολύμπιος, Εκδ. Φιλοσοφική Σχολή Ολύμπου].

Σ' αυτόν τον χώρο που είναι η αρχή και η γέννηση των πάντων, κυριαρχεί το χάος και η αταξία. Ουδεμία δε δύναμη μπορεί να επιβάλλει την δική της τάξη. Παρουσιάζεται δε σαν ανεπαίσθητες δυναμικές δονήσεις. Όμως ενίοτε συμβαίνει οι δονήσεις να είναι πιο έντονες. Τότε είναι δυνατόν να συμβεί η Ιερά Σύλληψη.

ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Η πραγματοποίηση των τελετουργικών της μαγείας,παρά την ολοφάνερη επίδραση από τα τελετουργικά των μυστηριακών θρησκειών,και την ομοιότητα με αυτά,δεν στοχεύει στην λατρεία των θεών και την επικοινωνία μαζί τους.Αποσκοπεί στην δια της βίας μετατροπή τους σε πειθήνια εκτελεστικά όργανα.Κατά συνέπεια,δεν είναι λατρεία,αλλά καταναγκασμός του θεού,μια απόπειρα καθυπόταξης,ακόμη κι ενός υψίστου θεού όπως η Σελήνη,ο Απόλλων,η ή Εκάτη.Στη τελετουργική μαγεία,ο λειτουργός ασκεί μία πρακτική για να πετύχει μία στιγμιαία μεταφορά της θεϊκής δύναμης,ώστε να πραγματοποιήσει έργα ανάλογα με εκείνα της θεότητας. Ο λόγος και η πράξη,αναπόσπαστα τμήματα τμήματα της μαγικής τελετής,στοχεύουν στην προσαγωγή των πνευμάτων.Η γνώση των νόμων της συμπάθειας και αντιπάθειας του σύμπαντος,και η ενεργοποίησή τους με την κατοχή των συμβόλων στοχεύει να τα εξαναγκάσει να υπακούσουν στο μάγο.Μάλιστα η μαύρη μαγεία ή γοητεία,στοχεύει στο να προκαλέσει την οργή του δαίμονα και να προκαλέσει την οργή του,και δια μέσου του εξαναγκασμού του,να την στρέψει εναντίον του υποψηφίου θύματος. Υλικά αντικείμενα όπως βότανα,αρώματα,λίθοι και φίλτρα ενισχυτικά των μαγικών τελετών,αλλά και γραπτά ή γραφικά στοιχεία αποτελούν τα εργαλεία των μάγων για τον έλεγχο ή την προστασία από τους δαίμονες.Συνδυάζονται με την μαγική δύναμη των λέξεων που εκφράζεται με επωδές,ευχές,κατάρες,όρκους.Όλα έχουν αντιγραφεί από μυστηριακές θρησκείες όπως η αιγυπτιακή,η αρχαία ελληνική,και διάφορες ανατολικές,με κυριότερη την εβραϊκή όπου χρησιμοποιείτο διάκοσμος που απεικόνιζε τον ουράνιο κόσμο,λυχνία,θυμιατήριο, μύρο,θυσιαστήριο,χώρος εξαγνισμού,καθάρσια,αποτρόπαια των κακών,και ιερό άδυτο.Αντιγραφές έχουν γίνει στο σχεδιασμό των μαγικών μορφών και χαρακτήρων από την αιγυπτιακή και ανατολική δαιμονολογία.Βασική προϋπόθεση αποτελεί η καθαρή ολόλευκη λινή ενδυμασία,στοιχείο των Ορφικών ή Βακχικών,Πυθαγορείων,Αιγυπτίων,Εβραίων ,μυσταγωγών και ιερέων.Άλλη προϋπόθεση, η προετοιμασία του μάγου με νηστεία και αγνεία,η οποία είναι καθαρά επιφανειακή,και δεν έχει σχέση με την ηθική,τον σεβασμό προς τη θεότητα,ή την υγιεινή όπως η θρησκευτική.Άλλωστε και η ηθική των πνευμάτων που καλεί η μαγεία είναι αμφισβητούμενη,εφόσον τις περισσότερες φορές πρόκειται για υποχθόνιους δαίμονες.Και ο εξαγνισμός αποσκοπεί στο να διαφυλάξει τον λειτουργό από τις επιθέσεις των εξαγριωμένων πνευμάτων που υφίστανται τον εξαναγκασμό του. Ο μυστικισμός της μαγείας είναι επίπλαστος.Οι θεολογικοί μύθοι που χρησιμοποιεί η μαγεία καταχρηστικά από τη θρησκεία,δεν έχουν στόχο να αφυπνίσουν το θρησκευτικό συναίσθημα,να καλλιεργήσουν το δέος και την κατάνυξη στους πιστούς. Στη μυστηριακή λατρεία η ψυχή του μύστη ανυψώνεται εώς τη θεοποίηση.Η αφήγηση και η βίωση του μύθου αποτελεί θρησκευτική κορύφωση,τα πάθη των θεών αναπαριστούντε με μια λειτουργική πράξη όπου συντελούν τα αντικείμενα-σύμβολα(αγάλματα και ιερά σκεύη),και ο μύστης βιώνει πνευματικά τα πάθη του θεού και συμπάσχει. Στις μαγικές τελετουργίες,ο τρόπος τέλεσης μοιάζει θεατρικός,υποβλητικός και πομπώδης,με στόχο να δημιουργήσει τη σωστή ατμόσφαιρα και να προκαλέσει στον μάγο τις κατάλληλες παραισθήσεις.Οι τελετές των μάγων δημιουργούν κατάλληλη ατμόσφαιρα μέσω χειρονομιών,κινήσεων,χρήση αίματος,και διαφόρων δεισιδαιμονικών πρακτικών που τις πλαισιώνουν.Στην υπηρεσία των σκοπών της,επιστρατεύονται και επινοούνται συνδυασμοί μαγειρικής,τέχνης,χημείας και φαρμακευτκής.Το κυριότερο μέσον για τη δημιουργία της υποβλητικής ατμόσφαιρας είναι η χρήση θυμιαμάτων και κάθε είδους ναρκωτικών.Τα θυμιάματα λοιπόν δεν εξυπηρετούν μόνο στην επικοινωνία με τα πνεύματα.Καίγοντας ο μάγος στην αρχή της τελετής συστηματικά τα κατάλληλα βότανα, γεμίζει πολλές φορές το δωμάτιο που πραγματοποιεί τις πράξεις του με βαριά τοξικά,ναρκωτικά,αρώματα,για να δημιουργήσει για τον εαυτό του ή και για τους συμμύστες του μια παραισθησιογόνα ατμόσφαιρα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητος. Κατά την ύστερη αρχαιότητα λοιπόν η παραδοσιακή μαγεία δέχτηκε βαθύτατες επιρροές από τον μυστικισμό των ιερών μυστηρίων,και εξελίχθηκε παράλληλα και σε συνάφεια με τα τυπικά των αρχαίων μυστηρίων και των μυστηριακών θρησκειών από τις οποίες αντλεί πολλά στοιχεία.... Πηγη Αναστασία Δ.Βακαλούδη

ΜΑΓΕΙΑ(μέρος β)

Ανάλογα τις μεθόδους δύο κυρίως είδη μαγείας υπάρχουν.Η ομοιοπαθητική ή μιμητική,και η εξ επαφής.Η πρώτη,βασίζεται στην έμφυτη πεποίθηση του ανθρώπου ότι μιμούμενος κάποια πράξη,έχει την δυνατότητα να την προκαλέσει στην πληρότητά της.Π.χ.κακοποίηση ομοιωμάτων προκειμένου να προκληθεί σε κάποιον κακό,χύσιμο νερού προκειμένου να βρέξει.Η δεύτερη,βασίζεται στην πανάρχαια δοξασία ότι όσα ανήκουν σε κάποιον,αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της προσωπικότητάς του.Κατά συνέπεια,συνδέονται μεταξύ τους,αλλά και με τον κάτοχο,ακόμη και όταν τα αποχωριστεί.Έτσι λοιπόν μπορεί να προκληθεί καλό ή κακό σε κάποιον εμμέσως,προκαλώντας το αρχικά στα αντικείμενα,π.χ.ρούχα,τρίχες,κ.λ.π Αυτά ως προς τις μεθόδους και την εξωτερική μορφή της μαγείας. Ψυχικά τώρα,η μαγεία μπορεί να διακριθεί σε άμεση και έμμεση.Η άμεση,είναι η άσκηση μαγείας από μια ψυχή σε άλλη χωρίς μεσολαβήσεις,όπως π.χ.η βασκανία.Η έμμεση ,ασκείται με την μεσολάβηση πράξεων ή μέσων.Η έμμεση μπορεί να ασκηθεί με ομοιοπαθητικές μεθόδους ή μιμητικές,ή να ασκηθεί με πράξεις που θεωρούνται αυτοδύναμες και αυτάρκεις.Αυτό το είδος θεωρείται έντεχνο,και προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικής τάξεως μάγων,οι οποίοι απομακρύνονται από τις πρωτόγονες μεθόδους,και αναμιγνύουν στη μαγεία άλλες δοξασίες και μορφές,ιδίως απόψεις περί νεκρών και δαιμόνων,αλλά και θρησκευτικές πεποιθήσεις .

ΜΑΓΕΙΑ (μέρος α)

Μαγεία είναι το σύνολο των πράξεων και των λόγων μέσω των οποίων πιστεύεται οτι μπορούν να χρησιμοποιηθούν με υπερφυσικό και μυστηριώδη σ'εμάς τρόπο οι οι φανερές και αφανείς δυνάμεις της φύσεως,για την επίτευξη ενός σκοπού.Η ανθρωπότητα δεν έμεινε παθητική ενώπιον χιλιάδων πνευματικών δυνάμεων από τις οποίες πίστευε ότι είναι περιβεβλημένη.Γιά να ενεργήσει εναντίον των δυνάμεων αυτών,για να τις δαμάσει και να τις χρησιμοποιήσει στις επιδιώξεις της,βρήκε επικουρία σε μία ψευδή επιστήμη,η οποία όμως υπήρξε η μητέρα όλων των επιστημών,την μαγεία.<<Το μυστικό να κάνουμε ότι αδυνατεί να κάνει η φύση.>>Βολταίρος....<<ο πρωτόγονος άνθρωπος ουδεμία έχει ιδέα περί του υπό της φύσεως δυνατού,η δε μαγεία αποβλέπει ακριβώς στον πειθαναγκασμό της.Χάρη στη μαγεία ο άνθρωπος επιτίθεται κατά των πνευμάτων,η μάλλον,καθίσταται ως ο αρχηγός της ορχήστρας στην μεγάλη συναυλία των πνευμάτων,τα οποία βομβούν στα αυτιά του>>Σ.Ρεϊναχ(Γάλλος αρχαιολόγος). Πηγή από την οποία απορρέει η μαγεία,αφ' ενός η πρωτόγονη αντίληψη του κόσμου,κατά την οποία ο άνθρωπος αποδίδει στα περιβάλλοντα αυτόν όντα και πράγματα ιδιότητες και δυνάμεις καθ"ομοίωσιν εαυτού,και αφ"εταίρου ισχυρά βουλητικά ελατήρια,συνδεόμενα συνήθως προς ουσιώδεις ανάγκες της ανθρώπινης ζωής,τα οποία και προκαλούν σχετικές μιμικές εκδηλώσεις.Οι εκδηλώσεις αυτές εκφράζουν σχέση του ανθρώπου προς το υπερφυσικό,ενυπάρχει δε,και η πίστη στην ύπαρξη και την ενέργεια υπερφυσικής δυνάμεως,την οποία αισθάνεται ο άνθρωπος ως κάτι εντελώς άλλο και διαφορετικό του εαυτού του.Κατά την διάρκεια των μαγικών πράξεων και τελετών, ο άνθρωπος αισθάνεται τον εαυτό του συναρπαζόμενο,ενισχυόμενο,εξαρτώμενο και συνδεόμενο με την υπερφυσική δύναμη.Παρά τον φόβο και το δέος,ενυπάρχει στην ψυχή του και η πίστη και η εμπιστοσύνη στην ανώτερη δύναμη. Στις πρωτόγονες κοινωνίες που γεννήθηκε η μαγεία, η εσωτερική αυτή διάθεση έχει θρησκευτικό χαρακτήρα.Οι μαγικές λέξεις και οι τελετές,στην ψυχή των πρωτογόνων και των κατά φύσιν ζώντων αγρίων ανθρώπων,εκλύουν ιερά διέγερση,μέσω της οποίας λαμβάνουν πείρα του υπερφυσικού.Οι εκδηλώσεις της δύναμης και της ενέργειας αυτής,δημιουργούν στην ψυχή αυτών την πεποίθηση της πρόθυμης παρουσίας και βοήθειας της δύναμης αυτής. Η δύναμη αυτή δεν αποκαλύπτεται σε όλους τους ανθρώπους όμως.Η αποκάλυψη γίνεται δια μέσω ισχυρών και εξεχόντων ανθρώπων,προικισμένων με ιδιαίτερες ψυχικές ικανότητες,που κατά συνέπεια θεωρούνται φορείς της δυνάμεως.Πρόκειται για τους μάγους,που η πεποίθηση για την μαγική τους δύναμη ενισχύεται από κάποια ευεργετικά αποτελέσματα που μπορεί να παρατηρηθούν . Η μορφή της μαγείας θα μπορούσαμε να πούμε ότι δημιουργήθηκε από το σκοτεινό θρησκευτικό συναίσθημα των προγόνων μας.Τάχθηκε στην υπηρεσία της θρησκείας και και την επηρέασε.
Πηγή Α.Λετσα

ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΑΜΑΖΟΝΩΝ

Στην ελληνική μυθολογία η Πενθεσίλεια ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων, κόρη του θεού του πολέμου Άρη και της Οτρήρης. Η βασιλεία της ανάγεται στην εποχή του Τρωικού Πολέμου, ενώ στην (υποτίθεται προγενέστερη) εποχή του Ηρακλέους βασίλισσα των Αμαζόνων ήταν η Ιππολύτη. Μετά τον θάνατο του Έκτορα στον Τρωικό Πόλεμο, η Πενθεσίλεια ήρθε «από τον αλαργινό Πόντο» να βοηθήσει τους Τρώες επικεφαλής στρατού από Αμαζόνες. Σύμφωνα με κάποια εκδοχή είχε αναγκασθεί να εγκαταλείψει τη χώρα της μετά από κάποιο φόνο που διέπραξε άθελά της, ή ήθελε να εξαγοράσει το κρίμα. Συγκεκριμένα, είχε σκοτώσει κατά λάθος την αδελφή της στο κυνήγι κι έλπιζε βοηθώντας τους Τρώες, που τους προστάτευε η θεά Άρτεμη, προστάτιδα και του κυνηγιού, ότι θα τη συγχωρούσε η θεά.

Ο βασιλιάς της Τροίας, ο Πρίαμος, δέχθηκε την Πενθεσίλεια σα να ήταν πραγματική κόρη του και ετοίμασε πλούσιο τραπέζι γι' αυτή. Η Πενθεσίλεια και οι Αμαζόνες της διακρίθηκαν στη μάχη. Κυνήγησαν τον εχθρό μέχρι τα πλοία του, αλλά τελικώς η Πενθεσίλεια τραυματίσθηκε θανάσιμα από τον Αχιλλέα.

Ο θάνατος της Πενθεσίλειας περιγράφεται με λεπτομέρεια, όχι στην Ιλιάδα, αλλά στις «Ηρωίδες» του Οβιδίου και την Αινειάδα του Βιργιλίου: Προς το τέλος του Τρωικού Πολέμου ο Αχιλλέας βρέθηκε αντιμέτωπος με την Πενθεσίλεια, που πολεμούσε φορώντας πολεμική μάσκα και του έριξε το κοντάρι της, το οποίο έγινε κομμάτια μόλις χτύπησε στην ασπίδα του Αχιλλέα. Η Πενθεσίλεια έριξε και δεύτερο κοντάρι, αλλά ούτε και τότε τον πλήγωσε. Ο Αχιλλέας τότε κατόρθωσε να την τραυματίσει θανάσιμα στο στήθος, οπότε πήγε κοντά της και έβγαλε τη μάσκα της. Η συγκίνηση του ήρωα ήταν τότε καταφανής σε όλους. Η ομορφιά της Πενθεσίλειας τον γέμισε μελαγχολία και όσοι ήταν παρόντες δεν είχαν καμιά αμφιβολία ότι ο Αχιλλέας είχε εκείνη τη στιγμή ερωτευθεί τη γυναίκα που σε λίγο θα πέθαινε. Αλλά ο Θερσίτης, ακόμα και την τραγική αυτή ώρα, αισθάνθηκε την ανάγκη να περιγελάσει τον Αχιλλέα, έμπηξε μάλιστα και το κοντάρι του μέσα στο μάτι της Πενθεσίλειας. Τότε ο ήρωας, έξαλλος από θυμό, σηκώθηκε και τον σκότωσε με γροθιές «εν βρασμώ ψυχής». Στη συνέχεια, σήκωσε απαλά τη βασίλισσα και την έβγαλε από το πεδίο της μάχης. Το σώμα της, μαζί με τα πτώματα 12 άλλων Αμαζόνων, τα παρέδωσαν με ολόκληρο τον οπλισμό τους στους Τρώες. Κι αυτοί τα έκαψαν και έθαψαν τις στάχτες με όλες τις τιμές.

Η Πενθεσίλεια απεικονίζεται σε κύλικα του 5ου αιώνα π.Χ. και αρκετά άλλα αγγεία. Το θέμα ζωγράφισε τόσες φορές ένας ανώνυμος αγγειογράφος του 6ου αιώνα π.Χ., ώστε ο Άντολφ Φούρτβενγκλερ τον ονόμασε «Ζωγράφο της Πενθεσίλειας».




Ο αστεροειδής 271 Πενθεσίλεια (271 Penthesilea), που ανακαλύφθηκε το 1887, πήρε το όνομά του από τη μυθική αυτή Αμαζόνα. Αρκετά επίσης είναι τα λογοτεχνικά έργα που βασίσθηκαν στον μύθο της, με θεωρούμενο σημαντικότερο την τραγωδία «Πενθεσίλεια» του Χάινριχ φον Κλάιστ (1808), πάνω στην οποία βασίζεται και η ομώνυμη μονόπρακτη όπερα του Ελβετού συνθέτη Othmar Schoeck (1927).


] Πηγές
Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
.
Ανακτήθηκε από "http://el.wikipedia.org/wiki

Αυτομυητική

Προοσπαθόντας να χαρακτηρίσουμε την μέθοδο με την οποία ο σημερινός στοχαστής προσπαθεί να πετύχει έστω εν μέρη,όσα πετύχαιναν με τη μύηση στις κλειστές σχολές οι πρόγονοι μας,θα χρησιμοποιήσουμε τον όρο αυτομυητική,όπως τον αυτοσχεδίασε ο Ιωάννης Βασιλής.
Για τον σημερινό ερευνητή μύηση σημαίνει γνωσιολογικό κατόρθωμα.Και σύμφωνα με όσα έχουν διασωθεί σχετικά με αυτή τη λέξη,εννοούσαν τη δράση,την τέλεση,την ατομική προσπάθεια, η οποία οδηγούσε τον μύστη σε ηθικά,ψυχικά,και πνευματικά επιτεύγματα που του χάριζαν τελικά σοφία και μακαριότητα.
Η επιστήμη,ένα απο τα μέσα του ανθρώπου,δεν έχει πετύχει ακόμα να μας δώσει ικανοποιητικό ορισμό περί ζωής,αφού αγνοεί και την αρχή της και το τέλος.Ο άνθρωπος εώς μέσα διαθέτει τις αισθήσεις του,το λογικό του,και τις ψυχικές του δυνάμεις.
Τους σύγχρονους στοχαστές θα μπορούσαμε να τους σε δύο κατηγορίες.Τους λογοκρατικούς η λογιστικούς και τους μυστικούς η διαισθητικούς.Οι πρώτοι,εμπνέονται και καθοδηγούνται από τις αρχές της Νοησιακής και της Αισθησιακής Φιλοσοφίας.Αυτή στηρίζει την απόκτηση γνώσεων αποκλειστικά και μόνο στην ικανότητα των πέντε αισθήσεων και στη δύναμη του νου.Πείραμα και άπόδειξη το κύρος τους.Οι δεύτεροι,ακολουθούν τη λεγόμενη Εσωτερική Φιλοσοφία.Αυτή παραδέχεται εώς μέσον αποκτήσεως της Γνώσεως τις ψυχικές δυνάμεις που φωλιάζουν μ΄σα στον πυρήνα της ανθρώπινης υποστάσεως.Αυτές στους περσσότερους βρίσκοντε σε λανθάνουσα κατάσταση.Για να εκδηλωθούν και να αναπτυχθούν απαιτούνται ορισμένοι όροι και κατάλληλες συνθήκες.
Κι ενώ οι λογιστικοί βρίσκουν αφθονα μέσα,οι ασχολούμενοι με τον Εσωτερισμό σπάνια βρίσκουν σοβαρά συγγράμματα.
Οι μυστικοί,από τότε που σίγησαν τα μυστήρια,τα οποία εδρασαν τόσο θετικά στη χώρα μας,και ανέδειξαν τους Σοφούς και τους Μύστες,έχασαν τα ασφαλή κέντρα για την απόκτηση της Εσωτερικής τους ισορροπίας.Οι κλειστές μυστικές οργανώσεις που λειτουργούν σήμερα και ισχυρίζινται οτι ακολουθούν την παράδοση της Εσωτερικής Φιλοσοφίας έχουν χάσει την ακτινοβολία και τη θέρμη της Ιεράς Εστίας.Είναι απλές πυγολαμπίδες.Εάν οι στοχαστές κατέχονται από την τυφλή πίστη και την προσήλωση στις μεθόδους που ακολουθούν θα οδηγηθούν σε ψυχικό και διανοητικό αδιέξοδο.Η κατάκτηση της αλήθειας θα απομακρύνεται συνεχώς.Τα κενά που θα συναντούν,οι απορίες τους,οι εσωτερικές ανησυχίες,τα αινίγματα,και τα προβλήματα που θα παρουσιάζοναι,δεν θα τους ικανοποιούν πλήρως.Ετσι η αμφιβολία,ο σκεπτικισμός και η ανάγκη μιας εσωτερικής ισορροπήσεως θα τους οδηγήσουν η στον αγνωστικισμό ή στο Δόγμα.Δυο διανοητικά νοσήματα ολέθρια και ανασχετικά της εξελίξεως του πνευματικού ανθρώπου.
Θαμε ρωτήσετε:Μας θέτεις δίλημμα.Μήπως μπορείς να μας βγάλεις από τούτο το αδιέξοδο;Εγω όχι,είμαι κι εγώ ένας απλός θνητός και απλός ερευνητής.Σας προσκομίζω τα πορίσματα των σοφοτέρων μου,που έτυχε να διαβάσω ή να γνωρίσω.Και αυτοι οι σοφοί λένε:<<Οταν ο άνθρωπος θέτει ένα σκοπό στη ζωή του πρέπει με καθαρότητα και σαφήνεια να καθορίζει αυτόν το σκοπό.Πρέπει να γνωρίζει καλά ότι ο διαλογισμός του έχει δημιουργική και ελκτική δύναμη,την οποία πρέπει να χαλιναγωγεί και να κατευθύνει σε όποιο σημείο αυτός θέλει.Ο άνθρωπος είναι ένα ατοδύναμο και αυτεξούσιο δυναμικό ΕγώΕχει δικαίωμα να προοδεύει και να μάθει την αλήθεια.Κανείς δεν μπορεί να εμποδίζει την προσπάθεια αυτή.Διότι η φύση του έχει δώσει το δικαίωμα να φθάσει στην τελειότητα,να αναδειχθεί Θεός,προσωπικός Λόγος.Μόνον η άγνοιά του,οι αδυναμίες του,η οκνηρία της σκέψης του,και η ατονία της βουλήσεως του θα τον εμποδίσουν να φθάσει εκεί που τον προορίζει η Θεία Νομοτέλεια.
Πρωταρχικό μέλημα το ξερρίζωμα ολων αυτών των αδυναμιών -απαιτείται η κάθαρσις.
Οι στοχαστές Μυστικοί η Λογιστικοί έχουν καθορίσει τον σκοπό τους;Μας έδωσαν έναν ορισμό του τι είναι η αλήθεια;Εχουν ιδέα του τι ζητούν να συλλάβουν;Παλαιά και νέα συγγράμματα φανερώνουν ότι η αλήθεια δεν είναι προσιτή στον άνθρωπο.Ο άνθρωπος αισθάνεται ένα δέος για την ενατένισή της.Ούτε δύνατε να την βρει ολόκληρη.
Οι σοφοί λεν αλήθεια είναι η Γνώση.;Γνώση αλάθητη;,αυτό σημαίνει η ετυμολογία της λέξεως.Το στερητικό Α και το λανθάνομαι.Τίνος πράγματος;Των Ουσιών και των Νόμων της Φύσεως.Των μορφών και των συνειδήσεων.Της προελεύσεως τους και της συνθέσεως τους.Των γνωρισμάτων, των ιδιοτήτων και των ενεργειών τους
.Ας δούμε ποιά μέσα διαθέτουν οι δυο κατηγορίες στοχαστών.
Η Εσωτερική υπόσταση του ανθρώπου είναι η συνείδηση και αυτή εώς ενεργητικό μέσο έχει τιε πέντε αισθήσεις και τον Νου.Αυτή δίνει στην ανθρώπινη μορφή κίνηση,ζωή,ενέργεια,γνωστική ικανότητα,γι¨αυτό χρειάζεται συλλειτουργία αισθήσεων,Νου,ψυχής.Η συνείδηση ή ψυχη,απέκτησε γνώσεις και ικανότητες απο τις διάφορες διαβιώσεις που πέρασε από την κλίμακα της ζωής.Οι ψυχαναλυτές τις χαρακτηρίζουν σαν υποσυνείδητο.Πολλοί το περιορίζουν στις απωθυμένες επιθυμίες,το περίφημο ¨λίμπιντο΄.Στο κατώφλι όμως της συνειδήσεως,βρίσκονται υπνωτισμένες γνώσεις και δυνάμεις που περιμένουν την ευλογημένη πνοή που θα τις αφυπνήσει για να μας φωτίσουν το παρελθόν που έχουμε διανύσει και να μας μιλήσουν ή να μας ψιθυρίσουν κάτι γι΄αυτό το σκοτεινό άγνωστο που μας διαφεύγει,αλλα ωστόσο είναι η ιστορία της ψυχής του καθενός μας.Αυτές όμως βρίσκονται σε λανθάνουσα κατάσταση στον κοινό άνθρωπο,και για να εκδηλωθούν χρειάζονται ορισμένες συνθήκες και ειδικοί όροι.Προπαντώς χρειάζεται αρμονική συλλειτουργία οργανισμού και ψυχής.Αυτο το κατόρθωσαν οι πραγματικοί μύστες ακολουθόντας τη μυσταγωγική ζωή και τους κανόνες της.
Σύμφωνα με την κοσμοθεωρία των Εσωτερικών Σχολών,η ανθρώπινη υπόσταση,(συνείδηση και μορφή)προήλθε και σύγκειται από τις ουσίες που συνθέτουν την όλη φύση.Η Φύση διέπεται από Νόμους.Ο βασικός της Νόμος είναι η αρμονία η οποία διακανονίζει τις σχέσεις μεταξύ ουσιών,μορφών,και συνειδήσεων.Σκοπός η αέναη εξέλιξη,μεταμόρφωση,τελειοποίηση,και θεοποίησή τους,με την αλληλεπίδραση του έρωτος.
Αλλά οι Εσωτερικοί Κύκλοι έθεταν εως όρο για τη είσοδό τους σε αυτούς την Ηθική κατασταση εκείνου που επιθυμούσε να εισέλθει για να του μεταδώσουν την Γνώση και την Αλήθεια που κατείχαν.Για τους Εσωτερικούς Ηθική και Γνώση είναι αλληλένδετες έννοιες.Αρετή και Σοφία αχώριστες ιδιότητες του πραγματικού Μυστη.