Σε χρειάζομαι....

Σου το λεω..
.Κι όμως είναι αλήθεια το πόσο μεγάλη  επίδραση έχει αυτή η ανάγκη του να είμαστε απαιραίτητοι .To  πως λειτουργεί θεραπευτικά  στην ψυχή και στο σώμα μας κατ`άντανάκλαση!Και βέβαια το πόσο συμβάλλει στην μακροημέρευση μας!Διαβάζοντας πρόσφατα μια έρευνα για το πως να ζήσουμε πάνω από εκατό χρόνια ,σ`ένα περιοδικό, εντυπώθηκε στο μυαλό μου αυτή η σκέψη:Αποτελεί κοινό στοιχείο στα μυστικά μακροζωiας σε περιοχές του πλανήτη που οι κάτοικοι τους ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο ζωής.Και μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί κεντρική ένοια και κάποιων από τα υπόλοιπα μυστικά τα οποία είναι:
1-Λιτή διατροφή,λίγο κρέας,πολλά λαχανικά,φρούτα,ξηροί καρποί.
2-Πολύ νερό
3-Ήπια καθημερινή άσκηση
4-Αίσθηση σκοπού στη ζωή.Η ζωή πρέπει να έχει κάποιο νόημα, ένα αίσθημα οτι  με έχουν ανάγκη οι άλλοι και προσφέρω.
5-Η οικογένεια πρώτα.Αλληλοβοήθεια και στενές οικογενειακές σχέσεις.
6-Ηκοινωνικότητα.Η απομόνωση κόβει χρόνια από την ζωή μας.Ομαδικότητα και κοινωνικότητα σε οικογενειακό και φιλικό επίπεδο.
7-Επαφή με την φύση,και μόνιμη κατοικία σε περιοχή με μεγάλη ηλιοφάνεια.
8-Ενεργητικότητα.Το αντίθετο από το σύνδρομο του συνταξιούχου.
9-Θετική στάση απέναντι στη ζωή,και χιούμορ.
Ανάμεσα λοιπόν στο 4ο,5ο,6ο,8ο,και 9ο μυστικό,υπάρχει αυτή η κοινή συνισταμένη, οτι μας χρειάζονται,ότι είμαστε με κάποιον,οποιοδήποτε τρόπο απαραίτητοι,αποδεκτοί,αγαπητοί,χρήσιμοι στον περίγυρο μας,στο σύνολο, του οποίου αποτελούμε δομική μονάδα.Ίσως ακόμη παραπέρα και ποθητοί ερωτικά θα συμπλήρωνα εγώ.Είναι γνωστό πόσο αφοσιώνονται στη φροντίδα των εγγονιών τους παππούδες,που ενώ είναι περασμένης ηλικίας προσπερνούν την κούραση,και δηλώνουν ότι τους δίνουν ζωή τα εγγόνια τους.Και ένα πιό τολμηρό παράδειγμα εκείνο του γεροντοέρωτα,που έρχεται σε αντιπαράθεση με την σοφία της ηλικίας,και λεν...ξεμωράθηκε,την ώρα που ο ερωτοχτυπημένος δηλώνει ότι ξανάνιωσε.
Το άρθρο που αναφέρω είναι στο ΑΒΑΤΟΝ τεύχος 97.